Najważniejsze samozaparcie

 

Ileż to razy mam się mierzyć z tym wiaduktem w Jelczu-Laskowice. Wiadukt to jedno ale potem trzeba utrzymać tempo od wiaduktu do końca chodnika tuż przy Pierwszym Stawie Jelczańskim. Wiadukt ten jest bezpieczniejszy od miłoszyckiego, bo miłoszycki nie ma pasa dla rowerów po jego drugiej stronie oraz brakuje światła na tej właśnie drugiej stronie.Aczkolwiek światło mogę pominąć - mam swoje. Może kiedyś ścieżka będzie. Powracając do powyższego opisu - tam i z powrotem i tam..i z powrotem. Dziwne to jest kiedy ok godziny dwudziestej nie ma nikogo, nawet na spacerze a tylko czasem samochód przejeżdża. 

Przebiegawszy obok bloków w Jelczu-Laskowice widać tylko oświetlone białe kwadraty albo lekko żółte-tu już zależy od koloru, chyba żarówki. Przynajmniej nie musze oświecać domu, bo mam światło na ulicy, na chodniku.


Nic tylko podziękować władzom za ścieżki rowerowe, asfaltowe.Trenuje się znakomicie a forma? 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Polityka prywatności

Polityka prywatności Dzień dobry! Informacja formalna na początek – administratorem systemu oraz strony jest okrokwiecej Mateusz Hyski, Miłoszyce, ul. Dębowa 4, 55-220 Jelcz-Laskowice, NIP: 7511524446. W razie jakichkolwiek wątpliwości związanych z polityką prywatności, w każdej chwili możesz skontaktować się z nami, wysyłając wiadomość na adres okrokwiecej@gmail.com. Skrócona wersja – najważniejsze informacje Dbamy o Twoją prywatność, ale również o Twój czas. Dlatego przygotowaliśmy dla Ciebie skróconą wersję najważniejszych zasad związanych z ochroną prywatności. Zakładając konto w systemie, edytując swój profil, zapisu
Czytaj więcej

Chyba jednak mocna głowa i nogi nie wiadomo skąd pomogły ukończyć UTM170.Relacja w toku.

Obraz
Wiara w siebie, siła charakteru w każdym calu tego zdarzenia, przedzieranie się przez największe przeciążenia jakich do tej pory nie odczuwałem bez kompletnie żadnych wspomagaczy sztucznych typu żele,batoniki energetyczne....  Jaki to sukces?  Ano jasno powiedzieć trzeba, że ukończyłem szczęśliwie UTM170 z , jak to pisane jest na stronie organizatora, z przewyższeniami odpowiadającymi najpopularniejszemu z biegów ultra, który z resztą mnie czeka za trzy miesiące, UTMB.  Do tej pory nie wierze w to co zrobiłem, a obszerna relacja już prawie jest skończona, lecz by się ją dobrze czytało wymaga jeszcze kilku słownych i gramatycznych, z mojej strony, poprawek.  Mogę tylko obiecać, że jeśli znajdziecie czas a będzie go potrzebnego troszeczkę, to jeśli przeczytacie do końca, część z Was, tak jak organizator mnie prosił, przeczyta o rzeczach, z których przyszli zawodnicy muszą sobie zdać sprawę.  Jestem, tak jestem na wstępnych wynikach dziesiątą, sposród czternastu zawo
Czytaj więcej

Czy to już moja granica, zdecydowanie nie, ale na ten czas może lepiej jej nie znać.Ultra Trail du Mont Blanc to już losowanie..

Obraz
Bo wstępnie miało być tylko 150 km po górach, ale wiedziałem,że to za mało.Potem pomyślałem, że 170km to pestka i nie schodę z trasy. Czas i organizm pokazał, że nie czuje zmęczenia a przeciwnie, coraz mocniej słucham organizmu. Poniższe zdjecie zrobiłem na 130km. Biegi nie uciekną i dystans 240km nie ucieknie. Finalnie pokonałem 228km biegnąc 2 dni i 2 noce z godzinnym przerywanym snem. Nie tylko Polska jest na mapie,więc czas...(więcej fotek i filmy poniżej).Skończyłem więc z dopisaniem do rachunku 5 UTMB, nie 6. Myśl o UTMB to teraz kwestia losowania. 
Czytaj więcej